W kontekście ciągłej potrzeby podnoszenia kompetencji i zawodowego samodoskonalenia w dorosłym życiu, interesujące wydaje się pytanie, do jakiego stopnia rodzice mają wpływ na inteligencję i rozwój potencjału intelektualnego swoich dorastających dzieci. Czy wytrwała praca rodziców z nastoletnią latoroślą sprzyja rozwojowi inteligencji młodzieży? W poszukiwaniu odpowiedzi na to pytanie, amerykański profesor Kevin Beaver zdecydował się przeprowadzić wieloletnie badania.

Powszechnie wiadomo, że zaangażowanie rodziców w pierwszych latach życia dziecka ma ogromne znaczenie dla jego rozwoju intelektualnego. Równocześnie możliwości kształtowania przez rodziców inteligencji dzieci w późniejszym okresie nie są jasno określone. Dodatkową komplikacją jest ustalenie, czy większe znaczenie ma wychowanie, czy może natura i geny. Jak relacjonuje CNN Money, Beaver wraz z zespołem przeprowadził badania wśród 15 tysięcy uczniów w wieku od 9 do 17 lat, wychowywanych – w jednej grupie – przez rodziców biologicznych, a w drugiej – adopcyjnych. Dane na temat ilorazu inteligencji młodzieży zbierano przez 15 lat, zaś dodatkowe pytania, na podstawie których oceniano „pracę” rodziców, dotyczyły między innymi wspólnych wyjść do kina, wspólnego uprawiania sportu i swobody w doborze przyjaciół.

Wnioski naukowców były zaskakujące dla nich samych, ponieważ okazało się, że rodzice nie mają większego wpływu na inteligencję swoich dorastających dzieci. Jednak z bagatelizowaniem roli rodziców w rozwoju intelektualnym dorastających dzieci zdecydowanie nie zgadza się profesor psychologii z Uniwersytetu Stanforda, Anne Fernald, która podważa wartość zgromadzonych danych, wskazując na brak ich związku z rzeczywistym i bezpośrednim wpływem opiekunów na IQ dzieci. Jej zdaniem inteligencja i zdolności intelektualne są potencjałem, którego wykorzystanie w znacznej mierze zależy od postaw i zaangażowania rodziców, bez względu na wiek dziecka.

Sam Beaver przekonuje, że rezultaty jego analiz nie powinny zniechęcać rodziców do pomocy swoim dzieciom w nauce, gdyż ich wsparcie ma nieocenione znaczenie między innymi dla poczucia pewności siebie młodych dorosłych. Nawet jeśli wnioski z jego badań są słuszne, bez wątpienia dobry kontakt rodziców z dorastającymi dziećmi i ich zaangażowanie są podstawą kształtowania wielu przydatnych kompetencji społecznych, a te są nieraz znacznie bardziej cenione na rynku pracy niż wysoki iloraz inteligencji.